Ως γυναίκες, είθισται να βάζουμε προτεραιότητα τους άλλους. Από μικρές μας μαθαίνουν ότι ο ρόλος μας είναι να "θυσιαζόμαστε" κι έτσι συχνά μπαίνουμε σε καλούπια για χάρη της οικογένειας ή του γάμου, αφού σε όλη μας τη ζωή έχουμε μάθει ότι αληθινή αγάπη σημαίνει «κράτα το σπιτι σου, ό,τι κι αν γίνει». Ως αποτέλεσμα, οι σχέσεις κάθε είδους, να έχουν γίνει χώροι αυτο-εγκατάλειψης όπου συχνά οι γυναίκες χάνουμε τη φωνή, την ταυτότητα και την αίσθηση του εαυτού μας.
Δίνοντας τη ζωή μας στους άλλους όμως, προδίδουμε εμάς τις ίδιες. Πόσες γυναίκες συμφωνήσαμε να εργάζεται ο σύζυγος και εμείς να φροντίζουμε το σπίτι και τα παιδιά και στο τέλος μείναμε με ελάχιστα χρήματα να τρέχουμε πανικοβλητες να βρούμε δουλεια είτε επειδή χωρίσαμε ή επειδή ο σύζυγος έμεινε άνεργος; Πόσες από εμάς ακούσαμε καποια στιγμή πως είναι "κακό" να εργάζεσαι διότι δεν έχεις χρόνο για το σπίτι, δημιουργώντας μέσα μας και στους γύρω μας, ψευτοδιλήμματα του τύπου "οικογένεια ή καριέρα" όταν μπορείς να έχεις και τα δύο.
Δίνοντας το 100% του εαυτού μας στους άλλους, ουσιαστικά υποτιμάμε τη ζωή μας. Γιατί αυτό που πραγματικά πονάει περισσότερο όταν μας εγκαταλείπουν, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, είναι το γεγονός ότι έχουμε εγκαταλείψει πρώτα εμείς οι ίδιες τον εαυτό μας.
Μπορούμε λοιπόν να μάθουμε να μην δίνουμε το 100% μας. Μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κρατήσει κάτι και για εμάς. Ας δώσουμε το 50%, είναι πιο υγιές. Πώς;
Ζητώντας το υπόλοιπο 50% απο τους άλλους.
Κακοποιείσαι / Μειώνεται η αξία σου μέσα στον γάμο ή στη σχέση σου και μένεις επειδή πιστεύεις πως δεν θα τα καταφέρεις;
Ζήτα βοήθεια για να φύγεις χθες
Θέλεις να εργαστείς αλλά δεν έχεις ποιος να σου κρατήσει τα παιδιά;
Ζήτα βοήθεια για να στήσεις τη δική σου επιχείρηση από το σπίτι, όπως την έστησα κι εγώ και σήμερα ζω καλά με το παιδί μου και τους αγαπημένους μου.
Αν κάτι έμαθα καλά, είναι πως για να σταθείς στα πόδια σου θέλεις 4 πόδια.
2 τα δικά σου και 2 του ανθρώπου που θα σου τα προσφέρει για να πατήσεις επάνω τους και αύριο να μπορείς να στέκεσαι και μόνη σου.
Όπως τότε που ήσουν μωρό και μάθαινες να περπατάς έτσι και τώρα, θα πρέπει να μάθεις καινούριο βηματισμό.
Όση σκληρότητα κι αν υπάρχει εκεί έξω, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ήταν κάποτε στη θέση σου και έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να βοηθούν και να προσφέρουν.
Πάρε δύναμη από αυτούς τους ανθρώπους για να αλλάξεις τη ζωή σου και να μπορείς κι εσύ αύριο να εμπνεύσεις άλλους, ειδικά τα παιδια σου για τα οποία είσαι το μεγαλύτερό τους πρότυπο!